Smile-News

Ο ΝΕΟΣ ΔΗΜΟΣ ΤΗΣ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Αυτό το διάστημα, όσον αφορά το νέο δήμο που θα δημιουργηθεί στη Κέρκυρα, ακούτε ένα κάρο πράγματα που αφορούν τους επίδοξους σωτήρες μας.

Αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με κάτι,, που κανένα Μ.Μ.Ε. δεν έχει υποπέσει στην αντίληψη μου να έχει ασχοληθεί.

Αποφάσισα να ασχοληθώ με το αυτονόητο.

Σας παρουσιάζω

τη μορφή του νέου δήμου που θα δημιουργηθεί, για να πάρετε μία εικόνα του τι θα κληθούν να αντιπροσωπεύσουν, οι εκλεκτοί που θα αποφασίσουμε να μας διοικήσουν τα επόμενα 5 χρόνια.

Η Κέρκυρα ανήκει στην περιφέρεια Ιόνιων.

Έκταση: 608,95 τ. χλμ.

Πληθυσμό: 109537 κάτοικοι (απογραφή 2001)

Πρωτεύουσα: Κέρκυρα (28.185 κάτοικοι)

Η πόλη της Κέρκυρας είναι πρωτεύουσα του Νομού και της περιφέρειας Ιόνιων Νησιών.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, ο νέος δήμος θα έχει 107.879 κατοίκους.

Δήμος Κερκυραίων (39.387)

Δήμος Αγίου Γεωργίου (4.958)

Δήμος Αχιλλείων (10.319)

Δήμος Εσπερίων (8.136)

Δήμος Θιναλίων (5.512)

Δήμος Κασσωπαίων (2.787)

Δήμος Κορισσίων (5.206)

Δήμος Λευκιμμαίων (6.704)

Δήμος Μελιτειέων (6.690)

Δήμος Παλαιοκαστριτών (4.395)

Δήμος Παρελίων (7.197)

Δήμος Φαιάκων (6.488)

Κοινότητα Ερεικούσσας (698)

Κοινότητα Μαθρακίου (297)

Κοινότητα Οθωνών (663)

ΚΕΡΚΥΡΑ (591 τ. χλμ)

Η Κέρκυρα είναι ένα από τα βορειότερα νησιά του Ιονίου Πελάγους. Βρίσκεται στην είσοδο της Αδριατικής Θάλασσας, κοντά στις Ηπειρωτικές ακτές. Οι βορειοανατολικές της ακτές πλησιάζουν αρκετά (περ. 2 χιλιόμετρα) της ακτές των Αγίων Σαράντα της Αλβανίας.

Έχει σχήμα μακρόστενο, πλατύτερο στο βόρειο τμήμα της, ενώ στενεύει προς το νότο. Τα παράλιά της έχουν συνολικό μήκος 217 χιλιόμετρα και σχηματίζουν αρκετούς όρμους και ακρωτήρια. Το έδαφός της είναι κυρίως ορεινό, ιδιαίτερα στο βόρειο τμήμα. Οι ξένοι την αποκαλούν Κορφού (αγγλ. Corfu), από τις δύο κορυφές που φαίνονται καθώς πλησιάζει ο επισκέπτης στο νησί. Υψηλότερες κορυφές είναι αυτή του Παντοκράτορας (η αρχαία Ιστώνη, 914 μ.) και το Στραβοσκιάδι (849 μ.).

Είναι από τα πλέον πυκνοκατοικημένα νησιά της Μεσογείου με πυκνότητα πληθυσμού 193 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο

ΕΡΕΙΚΟΥΣΣΑ (4,5 τ. χλμ)

Η Ερεικούσσα (ή Ερείκουσα) είναι το δεύτερο σε μέγεθος από τα 3 Διαπόντια νησιά βορείως της Κέρκυρας και έχει έκταση 4,5 τ. χλμ.. Αποτελεί ξεχωριστή κοινότητα της νομαρχίας Κέρκυρας και σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 698 κατοίκους.

Το νησί είναι καταπράσινο και προσφέρεται για ήσυχες "αποδράσεις". Οι κυριότερες παραλίες του είναι στο Πόρτο και το Μπραγκίνι. Είναι το βορειότερο ελληνικό νησί του Ιονίου.

ΜΑΘΡΑΚΙ (3,5 τ. χλμ)

Το Μαθράκι είναι το μικρότερο και νοτιότερο από τα Διαπόντια νησιά βορειοδυτικά της Κέρκυρας. Αποτελεί κοινότητα του νομού Κέρκυρας την κοινότητα Μαθρακίου, η οποία στην απογραφή του 2001 αριθμούσε 186 μόνιμους κατοίκους. Στην ίδια κοινότητα υπάγονται και οι ακατοίκητες νησίδες Διάκοπο, Διάπλο και Τραχειά. Το νησί έχει έκταση 3 τετραγωνικών χιλιομέτρων, σχήμα επίμηκες και καλύπτεται από πυκνή βλάστηση, ενώ το μεγαλύτερο ύψωμα δεν ξεπερνά 152 μέτρα. Απέχει 3 ναυτικά μίλια από τις βορειοδυτικές ακτές της Κέρκυρας. Το νησί είναι προσβάσιμο ακτοπλοϊκά με τακτικά δρομολόγια από την Κέρκυρα και τον Άγιο Στέφανο, τα οποία προσεγγίζουν στο λιμανάκι Πλάκες. Το Μαθράκι παρουσιάζει μικρή τουριστική κίνηση, ενώ και ο εξηλεκτρισμός του ολοκληρώθηκε σχετικά πρόσφατα. Μεγάλος αριθμός κατοίκων του νησιού έχει μεταναστεύσει στις Η.Π.Α.

ΟΘΩΝΟΙ (10,45 τ. χλμ)

Οι Οθωνοί είναι το μεγαλύτερο από τα 3 Διαπόντια νησιά που βρίσκονται βόρεια της Κέρκυρας. Ανήκει στη νομαρχία Κέρκυρας και αποτελεί ξεχωριστή κοινότητα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001 έχει 631 κατοίκους και απέχει 7,5 ναυτικά μίλια από την Κερκυρα.

Η βλάστηση στο νησί είναι αρκετά πλούσια. Υπάρχουν διάφοροι μικροί οικισμοί (Βιτζιτζιατικα, Αργυρατικα) με παραδοσιακά σπίτια και εκκλησίες. Στο βορειοανατολικό άκρο υπάρχει ο χαρακτηριστικός φάρος του νησιού ενώ στα δυτικά υπάρχει μεγάλο σπήλαιο γνωστό σαν "Σπηλιά της Καλυψώς" αφού εκεί είναι το μέρος που σύμφωνα με την παράδοση κρατήθηκε αιχμάλωτος από αυτή ο Οδυσσέας

ΠΟΝΤΙΚΟΝΗΣΙ

Το Ποντικονήσι είναι ένας καταπράσινος και δενδροφυτεμένος βράχος, ο οποίος βρίσκεται στην είσοδο της λιμνοθάλασσας του Χαλικιόπουλου, απέναντι από το αεροδρόμιο της Κέρκυρας "Ιωάννης Καποδίστριας". Το όνομά του προέρχεται από το σχήμα του.

Ο βράχος αυτός είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και γνωστά τουριστικά αξιοθέατα της Κέρκυρας. Υπάγεται στη δικαιοδοσία του δήμου Κερκυραίων και τα τελευταία χρόνια έγιναν διάφορες υποδομές, όπως η κατασκευή μόλου, ώστε να προσαράζουν τα διάφορα πλοιάρια και βάρκες, τα οποία κατά τούς θερινούς μήνες πραγματοποιούν τη συγκοινωνία με το βράχο από το Κανόνι, τα Πέραμα και από το μοναστήρι των Βλαχερνών στο Κανόνι.

Ο βράχος είναι φυσικό μουσείο και απαγορεύεται κάθε επίσκεψη, ώστε να μην καταστραφεί από τα ποδοπατήματα των επισκεπτών. Κατά τα χρόνια της βασιλείας του Όθωνα, στο Ποντικονήσι χτίστηκε μοναστήρι με εκκλησία αφιερωμένη εις τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος, το οποίο γιορτάζει στις 6 Αυγούστου, ανήμερα της γιορτής. Μόνο αυτή την ημέρα επιτρέπεται η επίσκεψη στο νησί για προσκύνημα, διαφορετικά κατά τις άλλες ημέρες επιτρέπεται μόνον η στιγμιαία επίσκεψη και η άμεση αναχώρηση από το βράχο, και μάλιστα μόνο σε ορισμένα σημεία του, κάτω από την επίβλεψη υπευθύνων φυλάκων.

ΒΙΔΟ

Η αρχαία Πτυχία ή νησίδα Βίδο, βρίσκεται απέναντι από τό Παλαιό Ενετικό φρούριο και την παλιά Βενετσιάνικη πόλη της Κέρκυρας. Χωρίζεται από τό παλαιό φρούριο και από το παλαιό λιμάνι της πόλης της Κέρκυρας με στενό θαλάσσιο δίαυλο. Από τό παλαιό λιμάνι υπάρχει καί τακτική συγκοινωνία μέ πλοιάριο με το νησί κατά το καλοκαίρι. Το νησί είναι ακατοίκητο σήμερα, όμως ήταν χώρος σωφρονιστηρίου ανηλίκων, κατά τό παρελθόν καθώς και τόπος αγροτικών φυλακών.

Στο νησί υπάρχει μαυσωλείο πεσόντων Σέρβων στρατιωτών, στο οποίο μεταφέρθηκαν όλα τά οστά τών νεκρών Σέρβων στρατιωτών που απεβίωσαν στην Κέρκυρα από τό 1914 μέχρι το 1918, όταν οι Σέρβοι αναγκάστηκαν νά εγκαταλείψουν τη Σερβία διωκόμενοι από τα αυστριακά στρατεύματα καί να έλθουν πρόσφυγες στην Κέρκυρα κάτω από τήν διοίκηση τού βασιλιά τους Πέτρου. Οι Σέρβοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Κουλίνα, όμως στον σερβικό στρατό έπεσε επιδημία χολέρας καί πολλοί στρατιώτες πέθαναν και τάφηκαν στην περιοχή αυτή. Αργότερα τά οστά τών στρατιωτών μεταφέρθηκαν από τη σερβική κυβέρνηση στο μαυσωλείο τού Βίδο. Εκεί οι Σέρβοι κατά τακτικά χρονικά διαστήματα τελούν μνημόσυνα. Έχει έκταση περίπου ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου.

Σήμερα έχει περιέλθει στον δήμο Κερκυραίων, ο οποίος μετέτρεψε τό νησί σέ καλοκαιρινό θέρετρο, εγκαθιστώντας εκεί τις δημοτικές παιδικές κατασκηνώσεις. Το όνομα Πτυχία είναι γνωστό από την Αρχαιότητα και το αναφέρει και ο Θουκυδίδης στα Κερκυραϊκά του στη Θουκυδίδου Ξυγγραφή εις τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Αργότερα, κατά τη Βενετσιάνικη κατοχή το νησί παραχωρήθηκε σέ κάποιον ευπατρίδη ονόματι Guido, από τον οποίον το νησί έλαβε και το σημερινό του όνομα Βίδο, ως παραφθορά τού ονόματος του πρώην ιδιοκτήτη του.

ΛΑΖΑΡΕΤΟ

Η νησίδα Λαζαρέτο (παλαιότερα γνωστή και ως Άγιος Δημήτριος) είναι ακατοίκητη και βρίσκεται απέναντι από τήν περιοχή Κοντόκαλι-Γουβιών της Κέρκυρας. Απέχει 2 ναυτικά μίλια από την ακτή και έχει έκταση 70,82 στρέμματα.

Για το όνομά της υπάρχουν δύο απόψεις. Κατά την πρώτη, σύμφωνα με ιστορικά στοιχεία τα οποία βρίσκονται στα ιστορικά αρχεία της Κέρκυρας, οφείλεται στο γεγονός ότι στη νησίδα υπήρχε κτισμένη εκκλησία η οποία ήταν αφιερωμένη στην Παναγία της Ναζαρέτ (La Nazaret, όπως ονομαζόταν στα Λατινικά). Από το Λα Ναζαρέτ προήλθε η παραφθορά Λαζαρέτο, που είναι το σημερινό όνομα της νησίδας. Τα ερείπια της εκκλησίας υπάρχουν ακόμα εκεί. Η δεύτερη άποψη θέλει το όνομα να προέρχεται από λοιμοκαθαρτήριο (lazaretto, λαζαρέττο) που υπήρχε στο νησί.

Στη διάρκεια της Ενετικής κτήσης του νησιού, στις αρχές του 16ου αιώνα κατασκευάστηκε ένα μοναστήρι και αργότερα ένα λεπροκομείο.

Το 1798, κατά τη διάρκεια της Γαλλικής κατοχής, τέθηκε υπό την κατοχή του Ρωσσο-τουρκικού στόλου και χρησιμοποιήθηκε ως στρατιωτικό νοσοκομείο. Στη διάρκεια της Βρετανικής κατοχής, το 1814, το λεπροκομείο λειτούργησε ξανά, αφού ανακαινίστηκε. Από την Ένωση των Επτανήσων με την υπόλοιη Ελλάδα το 1864 και μετά το λεπροκομείο χρησιμοποιήθηκε περιστασιακά[1].

Στη διάρκεια του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου οι δυνάμεις του Άξονα ίδρυσαν στη νησίδα στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους αιχμάλωτους της Εθνικής Αντίστασης.[2] Σήμερα σώζονται το διώροφο κτίριο που χρησιμοποιήθηκε ως αρχηγείο των Ιταλικών δυνάμεων, μία μικρή εκκλησία και ο τείχος όπου εκτελούσαν τους καταδικασθέντες σε θάνατο.

Μετά την απελευθέρωση και μέχρι το 1962 χρησιμοποιήθηκε ως τόπος εκτέλεσης περίπου 200 πολιτικών κρατούμενων, κυρίως κομμουνιστών, καταδικασμένων με την εσχάτη των ποινών, καθώς και μερικών ποινικών θανατοποινιτών. Σώζεται μέχρι σήμερα ο τοίχος των εκτελέσεων, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον σωζόμενο εναπομείναντα τοίχο της ερειπωμένης πια εκκλησίας της Παναγίας της Ναζαρέτ.

Σήμερα η νησίδα είναι τόπος μνήμης των εκτελεσθέντων πολιτικών κρατούμενων και κάθε χρόνο διάφορες οργανώσεις πραγματοποιούν μνημόσυνο και προσκύνημα στη νησίδα. Ανήκει στην εποπτεία του ΕΟΤ.