Συνήθως την ιστορία των συλλόγων κοσμούν τρόπαια και διακρίσεις απ' τις διοργανώσεις που συμμετέχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ωστόσο υπάρχει μία στιγμή που μοιάζει ανώτερη από κάθε αγωνιστικό τίτλο. Είναι η μέρα κατά την οποία η Ένωση... νίκησε τον πόλεμο και ταξίδεψε στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι για να συμπαρασταθεί στους Σέρβους που δοκιμάζονταν. Στις 7 Απριλίου του 1999 (Μεγάλη Τετάρτη τότε), δέκα χρόνια από σήμερα, η ΑΕΚ έγραφε μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην πλούσια ιστορία της, δείχνοντας έμπρακτα πως αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα πράγματα από έναν απλό αθλητικό σύλλογο.
Οι στιγμές που έζησαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι ήταν μοναδικές. Όταν η αποστολή των «κιτρινόμαυρων» κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει στο Βελιγράδι, ο σερβικός λαός βγήκε στους δρόμους για να την υποδεχθεί. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, στην πρώτη υποδοχή, προσφέρθηκε στην αποστολή της ΑΕΚ ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνόδευαν τους «κιτρινόμαυρους» μέχρι να φτάσουν στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ.
Βλέπετε, ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου για να ενωθεί και να φωνάξει «Stop the war», που δεν μπορούσαν να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης. Έλληνες και Σέρβοι έγιναν μία αγκαλιά, φωνάζοντας πως είναι αδέρφια και οι φανέλες της ΑΕΚ με το στόχο εξελίχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης. Το σούρουπο βρήκε την αποστολή της Ένωσης στο δρόμο της επιστροφής και το Βελιγράδι να υπομένει ακόμα ένα βομβαρδισμό. Αυτή τη φορά όμως είχαν τη δύναμη και τη συμπαράσταση της ΑΕΚ.
Παρόντες στην αποστολή ειρήνης
Η ιδέα και μόνο του ταξιδιού σε μια εμπόλεμη περιοχή θα μπορούσε να αποτρέψει πολλούς από το να συμμετάσχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, πάντως, υπήρχαν δεκάδες απλοί άνθρωποι που θέλησαν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι και να δώσουν τη δική τους, ειρηνική μάχη για να σταματήσει ο πόλεμος. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου (ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία). "Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού". Την αποστολή συνόδεψε πλήθος προσωπικοτήτων, που έφτασε έστω μέχρι το αεροδρόμιο, ενώ εκτός από τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ταξίδι συμμετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της Ένωσης.
Των ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ & ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
http://www.goalday.gr
«ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ»
Τι και αν είναι πλέον οικογενειάρχης με δύο υπέροχα παιδιά; Για τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός στο ερώτημα αν θα επαναλάμβανε και τώρα το εγχείρημα του '99, ταξιδεύοντας στο εμπόλεμο Βελιγράδι. "Θα πήγαινα και πάλι. Δεν θα το σκεφτόμουν στιγμή. Ήταν μοναδικές οι στιγμές, που δεν μπορείς να τις ζήσεις πουθενά αλλού. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις και αισθάνομαι τυχερός που είχα την ευκαιρία να φτάσω μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι για να στείλουμε μήνυμα ειρήνης και αγάπης" τόνισε ο έμπειρος ποδοσφαιριστής.
Έστω κι αν πέρασαν δέκα χρόνια από τότε, ο Μιχαηλίδης δεν κρύβει πως τα συναισθήματα παραμένουν ακόμα έντονα χαραγμένα στο μυαλό του. "Το πρωί πήγαμε και το βράδυ βομβάρδιζαν. Απίστευτη εικόνα. Δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε πως μπορεί να συμβεί κάτι κακό και όμως ήμασταν μια ανάσα από το θάνατο. Άξιζε, όμως, για το ευχαριστώ αυτών των ανθρώπων. Οι φανέλες που ανταλλάξαμε με το στόχο. Θεωρώ ότι ήταν ενθύμιο ζωής".
Άλλωστε, εκείνο το παιχνίδι δεν άφησε μετάλλια και ενθύμια, αλλά μόνο φανέλες με το στόχο. Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ να είναι 1-1. Για την ιστορία, η Παρτιζάν του μετέπειτα προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς αγωνίστηκε με τους Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κίτσμαν και η Ενωση του Ολεγκ Μπλαχίν με τους Ατματσίδη (29’ Μιχαηλίδη - 40’ Κουρκούνα), Κοπιτσή (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψή), Τσέκολι (45’ Ζήκο), Κατσαβό, Σαβέβσκι (32’ Κασάπη), Μαλαδένη, Καλιτζάκη, Ζουμπούλη
http://www.goalday.gr
Οι στιγμές που έζησαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι ήταν μοναδικές. Όταν η αποστολή των «κιτρινόμαυρων» κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει στο Βελιγράδι, ο σερβικός λαός βγήκε στους δρόμους για να την υποδεχθεί. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, στην πρώτη υποδοχή, προσφέρθηκε στην αποστολή της ΑΕΚ ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνόδευαν τους «κιτρινόμαυρους» μέχρι να φτάσουν στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ.
Βλέπετε, ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου για να ενωθεί και να φωνάξει «Stop the war», που δεν μπορούσαν να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης. Έλληνες και Σέρβοι έγιναν μία αγκαλιά, φωνάζοντας πως είναι αδέρφια και οι φανέλες της ΑΕΚ με το στόχο εξελίχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης. Το σούρουπο βρήκε την αποστολή της Ένωσης στο δρόμο της επιστροφής και το Βελιγράδι να υπομένει ακόμα ένα βομβαρδισμό. Αυτή τη φορά όμως είχαν τη δύναμη και τη συμπαράσταση της ΑΕΚ.
Παρόντες στην αποστολή ειρήνης
Η ιδέα και μόνο του ταξιδιού σε μια εμπόλεμη περιοχή θα μπορούσε να αποτρέψει πολλούς από το να συμμετάσχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, πάντως, υπήρχαν δεκάδες απλοί άνθρωποι που θέλησαν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι και να δώσουν τη δική τους, ειρηνική μάχη για να σταματήσει ο πόλεμος. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου (ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία). "Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού". Την αποστολή συνόδεψε πλήθος προσωπικοτήτων, που έφτασε έστω μέχρι το αεροδρόμιο, ενώ εκτός από τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ταξίδι συμμετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της Ένωσης.
Των ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ & ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
http://www.goalday.gr
«ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ»
Τι και αν είναι πλέον οικογενειάρχης με δύο υπέροχα παιδιά; Για τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός στο ερώτημα αν θα επαναλάμβανε και τώρα το εγχείρημα του '99, ταξιδεύοντας στο εμπόλεμο Βελιγράδι. "Θα πήγαινα και πάλι. Δεν θα το σκεφτόμουν στιγμή. Ήταν μοναδικές οι στιγμές, που δεν μπορείς να τις ζήσεις πουθενά αλλού. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις και αισθάνομαι τυχερός που είχα την ευκαιρία να φτάσω μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι για να στείλουμε μήνυμα ειρήνης και αγάπης" τόνισε ο έμπειρος ποδοσφαιριστής.
Έστω κι αν πέρασαν δέκα χρόνια από τότε, ο Μιχαηλίδης δεν κρύβει πως τα συναισθήματα παραμένουν ακόμα έντονα χαραγμένα στο μυαλό του. "Το πρωί πήγαμε και το βράδυ βομβάρδιζαν. Απίστευτη εικόνα. Δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε πως μπορεί να συμβεί κάτι κακό και όμως ήμασταν μια ανάσα από το θάνατο. Άξιζε, όμως, για το ευχαριστώ αυτών των ανθρώπων. Οι φανέλες που ανταλλάξαμε με το στόχο. Θεωρώ ότι ήταν ενθύμιο ζωής".
Άλλωστε, εκείνο το παιχνίδι δεν άφησε μετάλλια και ενθύμια, αλλά μόνο φανέλες με το στόχο. Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ να είναι 1-1. Για την ιστορία, η Παρτιζάν του μετέπειτα προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς αγωνίστηκε με τους Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κίτσμαν και η Ενωση του Ολεγκ Μπλαχίν με τους Ατματσίδη (29’ Μιχαηλίδη - 40’ Κουρκούνα), Κοπιτσή (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψή), Τσέκολι (45’ Ζήκο), Κατσαβό, Σαβέβσκι (32’ Κασάπη), Μαλαδένη, Καλιτζάκη, Ζουμπούλη
http://www.goalday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου