Στην αρχαία Ελλάδα, οι πόλεμοι και οι διαμάχες μεταξύ των πόλεων – κρατών για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών αγώνων.
Στη νεότερη παγκόσμια Ιστορία τα κάποια κράτη μποϊκοτάρισαν τους Ολυμπιακούς αγώνες, λόγο φιλονικιών.
Εδώ και 11 χρόνια όμως η παγκόσμια αθλητική ιστορία κοσμείτε από ένα μοναδικό γεγονός, που συγχρόνως αναδεικνύει το ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, κάνοντάς μας για άλλη μία φορά υπερήφανους που καταγόμαστε από τη ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ.
Μία ποδοσφαιρική ομάδα, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΕΚ, αψηφώντας και γράφοντας εκεί που δεν πιάνει μελάνι, του Αμερικάνους και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους τους, που βομβάρδιζαν το Σέρβικο λαό, και με χίλια ζόρια κατάφεραν να φτάσουν στο Βελιγράδι και να δώσουν ένα ποδοσφαιρικό αγώνα με την Παρτιζάν Βελιγραδίου, ενώ στους ουρανούς πετούσαν τα αεροπλάνα του ΝΑΤΟ.
Η ΑΕΚ πρόσφερε ένα παράδειγμα στην παγκόσμια κοινότητα που όμοιό της δεν υπάρχει, αλλά δυστυχώς δεν έχει βρει άλλους μιμητές και είναι απορίας άξιο που δε συμπεριλαμβάνετε στο βιβλίο των ρεκόρ ΓΚΙΝΕΣ.
Συνήθως την ιστορία των συλλόγων κοσμούν τρόπαια και διακρίσεις απ' τις διοργανώσεις που συμμετέχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ωστόσο υπάρχει μία στιγμή που μοιάζει ανώτερη από κάθε αγωνιστικό τίτλο. Είναι η μέρα κατά την οποία η Ένωση... νίκησε τον πόλεμο και ταξίδεψε στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι για να συμπαρασταθεί στους Σέρβους που δοκιμάζονταν. Στις 7 Απριλίου του 1999 (Μεγάλη Τετάρτη τότε), δέκα χρόνια από σήμερα, η ΑΕΚ έγραφε μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην πλούσια ιστορία της, δείχνοντας έμπρακτα πως αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα πράγματα από έναν απλό αθλητικό σύλλογο.
Οι στιγμές που έζησαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι ήταν μοναδικές. Όταν η αποστολή των «κιτρινόμαυρων» κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει στο Βελιγράδι, ο σερβικός λαός βγήκε στους δρόμους για να την υποδεχθεί. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, στην πρώτη υποδοχή, προσφέρθηκε στην αποστολή της ΑΕΚ ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνόδευαν τους «κιτρινόμαυρους» μέχρι να φτάσουν στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ.
Βλέπετε, ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου για να ενωθεί και να φωνάξει «Stop the war», που δεν μπορούσαν να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης. Έλληνες και Σέρβοι έγιναν μία αγκαλιά, φωνάζοντας πως είναι αδέρφια και οι φανέλες της ΑΕΚ με το στόχο εξελίχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης. Το σούρουπο βρήκε την αποστολή της Ένωσης στο δρόμο της επιστροφής και το Βελιγράδι να υπομένει ακόμα ένα βομβαρδισμό. Αυτή τη φορά όμως είχαν τη δύναμη και τη συμπαράσταση της ΑΕΚ.
Παρόντες στην αποστολή ειρήνης
Η ιδέα και μόνο του ταξιδιού σε μια εμπόλεμη περιοχή θα μπορούσε να αποτρέψει πολλούς από το να συμμετάσχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, πάντως, υπήρχαν δεκάδες απλοί άνθρωποι που θέλησαν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι και να δώσουν τη δική τους, ειρηνική μάχη για να σταματήσει ο πόλεμος. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου (ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία). "Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού". Την αποστολή συνόδεψε πλήθος προσωπικοτήτων, που έφτασε έστω μέχρι το αεροδρόμιο, ενώ εκτός από τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ταξίδι συμμετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της Ένωσης.
Των ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ & ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
http://www.goalday.gr
«ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ»
Τι και αν είναι πλέον οικογενειάρχης με δύο υπέροχα παιδιά; Για τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη δεν υπάρχει κανένας ενδοιασμός στο ερώτημα αν θα επαναλάμβανε και τώρα το εγχείρημα του '99, ταξιδεύοντας στο εμπόλεμο Βελιγράδι. "Θα πήγαινα και πάλι. Δεν θα το σκεφτόμουν στιγμή. Ήταν μοναδικές οι στιγμές, που δεν μπορείς να τις ζήσεις πουθενά αλλού. Μόνο ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τέτοιες συγκινήσεις και αισθάνομαι τυχερός που είχα την ευκαιρία να φτάσω μαζί με την υπόλοιπη αποστολή της ΑΕΚ στο Βελιγράδι για να στείλουμε μήνυμα ειρήνης και αγάπης" τόνισε ο έμπειρος ποδοσφαιριστής.
Έστω κι αν πέρασαν δέκα χρόνια από τότε, ο Μιχαηλίδης δεν κρύβει πως τα συναισθήματα παραμένουν ακόμα έντονα χαραγμένα στο μυαλό του. "Το πρωί πήγαμε και το βράδυ βομβάρδιζαν. Απίστευτη εικόνα. Δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε πως μπορεί να συμβεί κάτι κακό και όμως ήμασταν μια ανάσα από το θάνατο. Άξιζε, όμως, για το ευχαριστώ αυτών των ανθρώπων. Οι φανέλες που ανταλλάξαμε με το στόχο. Θεωρώ ότι ήταν ενθύμιο ζωής".
Άλλωστε, εκείνο το παιχνίδι δεν άφησε μετάλλια και ενθύμια, αλλά μόνο φανέλες με το στόχο. Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ να είναι 1-1. Για την ιστορία, η Παρτιζάν του μετέπειτα προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς αγωνίστηκε με τους Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κίτσμαν και η Ενωση του Ολεγκ Μπλαχίν με τους Ατματσίδη (29’ Μιχαηλίδη - 40’ Κουρκούνα), Κοπιτσή (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψή), Τσέκολι (45’ Ζήκο), Κατσαβό, Σαβέβσκι (32’ Κασάπη), Μαλαδένη, Καλιτζάκη, Ζουμπούλη
http://www.goalday.gr
«Πατριωτική ενέργεια από την ΑΕΚ»
Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ Μανωλής Γλέζος θυμήθηκε μέσω του aek365.gr τις εικόνες από το Βελιγράδι και μίλησε για την μεγαλειώδη κίνηση της ΑΕΚ
Γεννήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 στο χωριό Απείρανθος Νάξου, γιος της Μάχης Ναυπλιώτου και του Νίκου Γλέζου. Το 1935 ήρθε στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του. Κατά την διάρκεια του πολέμου του '40 εργάστηκε όσο κανένας για την Αντίσταση. Στις 30 Μαΐου 1941, αυτός και ο Απόστολος Σάντας υπέστειλαν τη γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό του Γ' Ράιχ που βρισκόταν στην Ακρόπολη. Εκείνη η ενέργεια τον έκανε σύμβολο της αντίστασης. Ο πόλεμος στην Σερβία το '99 δεν τον άφησε αμέτοχο... Δεν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο άλλωστε...
Γνωστός αντιστασιακός, συμμετέχει σε κάθε προσπάθεια εναντίον των πολέμων κι αυτός ήταν ο λόγος που τον οδήγησε μέχρι το Βελιγράδι μαζί με την αποστολή της ΑΕΚ. Σήμερα είναι 88 ετών και ταλαιπωρημένος αρκετά (μετά και την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε με ψεκασμό χημικών ουσιών στο πρόσωπο από άνδρα των ΜΑΤ μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη). Μέσω ανθρώπων του περιβάλλοντος του καταφέραμε να έχουμε μία τοποθέτηση του στο aek365.gr για το ταξίδι που έκανε με την ΑΕΚ στο Βελιγράδι. Τα λόγια του σκορπούν ρίγη συγκίνησης...
«Ακόμη θυμάμαι εικόνες από εκείνο το ταξίδι... Από τα ουγγρικά σύνορα μέχρι το Βελιγράδι συναντούσες την φρίκη, αλλά και το πείσμα των Σέρβων για αντίσταση. Η ΑΕΚ εξέφρασε τον ελληνικό λαό εκείνες τις ημέρες. Δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, αλλά από τότε η ΑΕΚ έχει θέση στην καρδιά μου. Ηταν υποχρέωση να κάνουμε το ταξίδι συμπαράστασης στην Σερβία. Η ΑΕΚ έκανε μία αντιπολεμική και πατριωτική ενέργεια και έπρεπε να είμαστε εκεί για να δείξουμε την αντίθεση μας. Πρώτη φορά μετά τον πόλεμο του '40 είδες τους Ελληνες μαζί απέναντι σε ξένες δυνάμεις. Εμειναν στην ιστορία όλα αυτά» είπε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ Μανώλης Γλέζος.
http://www.aek365.gr/article.php?id=54121
Γνωστός αντιστασιακός, συμμετέχει σε κάθε προσπάθεια εναντίον των πολέμων κι αυτός ήταν ο λόγος που τον οδήγησε μέχρι το Βελιγράδι μαζί με την αποστολή της ΑΕΚ. Σήμερα είναι 88 ετών και ταλαιπωρημένος αρκετά (μετά και την άνανδρη επίθεση που δέχθηκε με ψεκασμό χημικών ουσιών στο πρόσωπο από άνδρα των ΜΑΤ μπροστά από το μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη). Μέσω ανθρώπων του περιβάλλοντος του καταφέραμε να έχουμε μία τοποθέτηση του στο aek365.gr για το ταξίδι που έκανε με την ΑΕΚ στο Βελιγράδι. Τα λόγια του σκορπούν ρίγη συγκίνησης...
«Ακόμη θυμάμαι εικόνες από εκείνο το ταξίδι... Από τα ουγγρικά σύνορα μέχρι το Βελιγράδι συναντούσες την φρίκη, αλλά και το πείσμα των Σέρβων για αντίσταση. Η ΑΕΚ εξέφρασε τον ελληνικό λαό εκείνες τις ημέρες. Δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, αλλά από τότε η ΑΕΚ έχει θέση στην καρδιά μου. Ηταν υποχρέωση να κάνουμε το ταξίδι συμπαράστασης στην Σερβία. Η ΑΕΚ έκανε μία αντιπολεμική και πατριωτική ενέργεια και έπρεπε να είμαστε εκεί για να δείξουμε την αντίθεση μας. Πρώτη φορά μετά τον πόλεμο του '40 είδες τους Ελληνες μαζί απέναντι σε ξένες δυνάμεις. Εμειναν στην ιστορία όλα αυτά» είπε ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΚΑΙ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΣ Μανώλης Γλέζος.
http://www.aek365.gr/article.php?id=54121
Όταν η ΑΕΚ άφηνε άφωνο τον πλανήτη
Δεν ήταν τρόπαιο, νίκη ή γκολ, αλλά η πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της πιο περήφανης ελληνικής ομάδας - 11 χρόνια συμπληρώνονται από το ταξίδι στο Βελιγράδι και το aek365.gr θυμάται - τι δήλωσαν στο aek365.gr ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης και ο δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Χαρδαλιάς
Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου 1999. Η ΑΕΚ γράφει την πιο ένδοξη σελίδα στην ιστορία της. Την πιο περήφανη. Την πιο μάγκικη. Δεν ήταν κάποιο τρόποιο, κάποια νίκη ή κάποιο τέρμα. Μπορεί το ταξίδι να ήταν για ένα φιλικό παιχνίδι, αλλά αυτό ήταν το λιγότερο. Η «κιτρινόμαυρη» αποστολή έφτανε στο Βελιγράδι εν μέσω βομβαρδισμών και έτσι γινόταν η πρώτη ομάδα παγκοσμίως που «έσπαγε» το εμπάργκο του πολέμου το '99 εναντίον της Σερβίας. Ήταν η έμπρακτη συμπαράσταση των Ελλήνων προς τον αγωνιζόμενο και δοκιμαζόμενο Σέρβικο λαό.
Η εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου αναφερόμενη στο ματς της Παρτιζάν με την ΑΕΚ είχε τίτλο «Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες ήρωες», ενώ η εφημερίδα «Μπόρμπα» έγραφε: «Είναι Έλληνες και παραμένουν ήρωες». Ήταν μοναδικές στιγμές αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους Γιουγκοσλάβους που δέχονται την απάνθρωπη επίθεση του ΝΑΤΟ. Οι παίκτες των δύο ομάδων φορούσαν φανέλες με ζωγραφισμένους στόχους σε ένα ματς που οι φίλαθλοι έγιναν ένα και «έκλεψαν» την παράσταση με την συμπεριφορά τους.
Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ 1-1. Τα γκολ πέτυχαν οι Κέτσμαν (13') και Ζουμπούλης (27'). Για την ιστορία, η Παρτιζάν του μετέπειτα προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς αγωνίστηκε με τους Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κίτσμαν και η Ενωση του Ολεγκ Μπλαχίν με τους Ατματσίδη (29' Μιχαηλίδη - 40' Κουρκούνα), Κοπιτσή (40' Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42' Καψή), Τσέκολι (45' Ζήκο), Κατσαβό, Σαβέβσκι (32' Κασάπη), Μαλαδένη, Καλιτζάκη, Ζουμπούλη, Νικολαΐδη.
Ο αρχηγός της ΑΕΚ Ντέμης Νικολαϊδης εκφράζοντας όλη την ομάδα είπε χαρακτηριστικά «Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Δώσαμε χαρά και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις 24 Μαρτίου. Μακάρι να έρθει η ειρήνη, αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό που ζήσαμε δεν το συγκρίνω με κανέναν τίτλο, είναι διαφορετικό σαν εμπειρία από όλα τα άλλα. Όσους τίτλους κι αν πάρω δεν γίνεται σύγκριση. Ήταν ανεπανάληπτο», ενώ ο Σέρβος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς συγκλονισμένος από τη κίνηση της ομάδας του τόνισε «Θα μείνει για πάντα στη καρδιά όλων των Σέρβων η απόφαση της ΑΕΚ να σπάσει το εμπάργκο και εν μέσω βομβαρδισμών να βρεθεί στο Βελιγράδι. Είμαι περήφανος που ανήκω στην ΑΕΚ...». Ο Τόνι Σαβέφσκι μπορεί η πατρίδά του να είναι τα Σκόπια, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον «άγγιξε» ο πόλεμος. Ο Σαβέφσκι δάκρυσε όταν είδε τη γέφυρα του Νόβι Σαντ κατεστραμμένη και τα κτίρια του Βελιγραδίου μισογκρεμισμένα.
«Τίγρης» και Ντέμης μπροστάρηδες
Εμπνευστής της ιδέας του ταξιδιού ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Στις 3 Απριλίου ο «τίγρης» μαζί με τον Πέτρο Στάθη, τον Κώστα Γενεράκη, αλλά και τον Ντέμη Νικολαΐδη δίνουν συνέντευξη Τύπου στην οποία γνωστοποιούν τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος. Η ατάκα του Μελισσανίδη «από την αρχή είχα πει πως η συμμετοχή είναι εθελοντική. Δεν υπάρχει εγγύηση στον πόλεμο» είναι σκληρή. Αποτελούσε όμως την πραγματικότητα, καθώς μπορεί να υπήρχαν οι διαβεβαιώσεις πως οι δορυφόροι θα προστάτευαν το κομβόι των πούλμαν, όμως ουδείς είχε εμπιστοσύνη στους Αμερικανούς.
Αυτός όμως που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Ντέμης Νικολαΐδης. «Οι Ελληνες και οι Σέρβοι είναι οι μοναδικοί λαοί στα Βαλκάνια που πολέμησαν τους ναζί. Το μήνυμα είναι το εξής: Ειρήνη, κουράγιο και ελπίδα σε όσους ταλαιπωρούνται. Θέλω να καταδείξω την απέχθεια των Ελλήνων στον πόλεμο», είχε δηλώσει αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο το πώς έβλεπε όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι συμπαίκτες του το όλο εγχείρημα... Το θάρρος που έδειξαν οι παίκτες της ΑΕΚ που δέχθηκαν την πρόσκληση - πρόκληση, το έδειξαν και άλλοι. Δημοσιογράφοι, άνθρωποι του πολιτικού χώρου, αλλά και απλοί φίλοι της Ενωσης δέχθηκαν να ταξιδέψουν στην εμπόλεμη ζώνη.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν προσπάθειες ακύρωσης της όλης προσπάθειας. Η ENIC δέχτηκε πιέσεις από το υπουργείο Αθλητισμού της Αγγλίας, προκειμένου να μη διεξαχθεί ο αγώνας, όμως απάντησε πως συμφέρον της είναι να πραγματοποιηθεί κανονικά η συνάντηση, όπως και έγινε. Στο αεροδρόμιο το παρών έδωσαν ουκ ολίγοι συμπαραστάτες της προσπάθειας της ΑΕΚ, έστω και ψυχολογικά.
Ο «τίγρης», μετά τη διεξαγωγή του αγώνα και φανερά συγκινημένος από τις στιγμές που είχε βιώσει, έλεγε: «Είμαι συγκινημένος. Αυτά που ζω είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια. Ολη η Γιουγκοσλαβία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχθηκε με τη φράση «Είσαστε αδέλφια μας». Έκλαιγαν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μου έκαναν εντύπωση τα παιδιά. Βγήκαν από τα καταφύγια και ήρθαν στο γήπεδο. Μας ζητούσαν σημαίες της ΑΕΚ, μας έσφιγγαν τα χέρια, έκλαιγαν, μας έλεγαν ότι έγιναν οπαδοί της ΑΕΚ», είπε αρχικά και συνέχισε: «Σίγουρα η ΑΕΚ έδωσε την ψυχή της, ένωσε τους χτύπους της καρδιάς της με τους δοκιμαζόμενους φίλους μας Γιουγκοσλάβους. Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε».
Η αξέχαστη υποδοχή
Κόντευε μεσημέρι της 7ης Απριλίου στο Βελιγράδι όταν έφτανε η αποστολή της ΑΕΚ εκείνη ην ημέρα. Αρκετός κόσμος ήταν έξω εκείνη την ώρα και μόλις αντίκρισε τα πούλμαν με την ομάδα της Ενωσης, αλλά και τους συνοδούς, ξέσπασε σε συνθήματα. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, έγινε η πρώτη υποδοχή της ελληνικής αποστολής από τις τοπικές σερβικές αρχές. Και οι Γιουγκοσλάβοι υποδέχθηκαν τους Ελληνες με τον παραδοσιακό τρόπο, προσφέροντας ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Ενάμισι χιλιόμετρο έξω από το Νόβισαντ, αρκετός κόσμος περίμενε τα πούλμαν. Κρατούσαν ελληνικές σημαίες και πανό που έγραφαν «Σταματήστε τον πόλεμο» και «Ο γιος μου ρωτάει γιατί».
Διαβάστε τι δήλωσαν στο aek365.gr ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης και ο δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Χαρδαλιάς
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης μιλά στο aek365.gr για το ταξίδι στο Βελιγράδι το 1999 - «Σημαντικότερο και από τίτλους» συμπληρώνει ο Δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Χαρδαλιάς
Η εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου αναφερόμενη στο ματς της Παρτιζάν με την ΑΕΚ είχε τίτλο «Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες ήρωες», ενώ η εφημερίδα «Μπόρμπα» έγραφε: «Είναι Έλληνες και παραμένουν ήρωες». Ήταν μοναδικές στιγμές αλληλεγγύης και συμπαράστασης στους Γιουγκοσλάβους που δέχονται την απάνθρωπη επίθεση του ΝΑΤΟ. Οι παίκτες των δύο ομάδων φορούσαν φανέλες με ζωγραφισμένους στόχους σε ένα ματς που οι φίλαθλοι έγιναν ένα και «έκλεψαν» την παράσταση με την συμπεριφορά τους.
Το αγωνιστικό μέρος δεν είχε τόση σημασία. Άλλωστε το ματς διακόπηκε από την ειρηνική εισβολή Ελλήνων και Σέρβων φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, με το σκορ 1-1. Τα γκολ πέτυχαν οι Κέτσμαν (13') και Ζουμπούλης (27'). Για την ιστορία, η Παρτιζάν του μετέπειτα προπονητή της ΑΕΚ Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς αγωνίστηκε με τους Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κίτσμαν και η Ενωση του Ολεγκ Μπλαχίν με τους Ατματσίδη (29' Μιχαηλίδη - 40' Κουρκούνα), Κοπιτσή (40' Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42' Καψή), Τσέκολι (45' Ζήκο), Κατσαβό, Σαβέβσκι (32' Κασάπη), Μαλαδένη, Καλιτζάκη, Ζουμπούλη, Νικολαΐδη.
Ο αρχηγός της ΑΕΚ Ντέμης Νικολαϊδης εκφράζοντας όλη την ομάδα είπε χαρακτηριστικά «Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Δώσαμε χαρά και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις 24 Μαρτίου. Μακάρι να έρθει η ειρήνη, αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό που ζήσαμε δεν το συγκρίνω με κανέναν τίτλο, είναι διαφορετικό σαν εμπειρία από όλα τα άλλα. Όσους τίτλους κι αν πάρω δεν γίνεται σύγκριση. Ήταν ανεπανάληπτο», ενώ ο Σέρβος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς συγκλονισμένος από τη κίνηση της ομάδας του τόνισε «Θα μείνει για πάντα στη καρδιά όλων των Σέρβων η απόφαση της ΑΕΚ να σπάσει το εμπάργκο και εν μέσω βομβαρδισμών να βρεθεί στο Βελιγράδι. Είμαι περήφανος που ανήκω στην ΑΕΚ...». Ο Τόνι Σαβέφσκι μπορεί η πατρίδά του να είναι τα Σκόπια, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τον «άγγιξε» ο πόλεμος. Ο Σαβέφσκι δάκρυσε όταν είδε τη γέφυρα του Νόβι Σαντ κατεστραμμένη και τα κτίρια του Βελιγραδίου μισογκρεμισμένα.
«Τίγρης» και Ντέμης μπροστάρηδες
Εμπνευστής της ιδέας του ταξιδιού ήταν ο Δημήτρης Μελισσανίδης. Στις 3 Απριλίου ο «τίγρης» μαζί με τον Πέτρο Στάθη, τον Κώστα Γενεράκη, αλλά και τον Ντέμη Νικολαΐδη δίνουν συνέντευξη Τύπου στην οποία γνωστοποιούν τις λεπτομέρειες του εγχειρήματος. Η ατάκα του Μελισσανίδη «από την αρχή είχα πει πως η συμμετοχή είναι εθελοντική. Δεν υπάρχει εγγύηση στον πόλεμο» είναι σκληρή. Αποτελούσε όμως την πραγματικότητα, καθώς μπορεί να υπήρχαν οι διαβεβαιώσεις πως οι δορυφόροι θα προστάτευαν το κομβόι των πούλμαν, όμως ουδείς είχε εμπιστοσύνη στους Αμερικανούς.
Αυτός όμως που έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Ντέμης Νικολαΐδης. «Οι Ελληνες και οι Σέρβοι είναι οι μοναδικοί λαοί στα Βαλκάνια που πολέμησαν τους ναζί. Το μήνυμα είναι το εξής: Ειρήνη, κουράγιο και ελπίδα σε όσους ταλαιπωρούνται. Θέλω να καταδείξω την απέχθεια των Ελλήνων στον πόλεμο», είχε δηλώσει αποτυπώνοντας με τον καλύτερο τρόπο το πώς έβλεπε όχι μόνο ο ίδιος, αλλά και οι συμπαίκτες του το όλο εγχείρημα... Το θάρρος που έδειξαν οι παίκτες της ΑΕΚ που δέχθηκαν την πρόσκληση - πρόκληση, το έδειξαν και άλλοι. Δημοσιογράφοι, άνθρωποι του πολιτικού χώρου, αλλά και απλοί φίλοι της Ενωσης δέχθηκαν να ταξιδέψουν στην εμπόλεμη ζώνη.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν προσπάθειες ακύρωσης της όλης προσπάθειας. Η ENIC δέχτηκε πιέσεις από το υπουργείο Αθλητισμού της Αγγλίας, προκειμένου να μη διεξαχθεί ο αγώνας, όμως απάντησε πως συμφέρον της είναι να πραγματοποιηθεί κανονικά η συνάντηση, όπως και έγινε. Στο αεροδρόμιο το παρών έδωσαν ουκ ολίγοι συμπαραστάτες της προσπάθειας της ΑΕΚ, έστω και ψυχολογικά.
Ο «τίγρης», μετά τη διεξαγωγή του αγώνα και φανερά συγκινημένος από τις στιγμές που είχε βιώσει, έλεγε: «Είμαι συγκινημένος. Αυτά που ζω είναι δύσκολο να περιγραφούν με ακρίβεια. Ολη η Γιουγκοσλαβία άνοιξε την αγκαλιά της και μας υποδέχθηκε με τη φράση «Είσαστε αδέλφια μας». Έκλαιγαν στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες. Μου έκαναν εντύπωση τα παιδιά. Βγήκαν από τα καταφύγια και ήρθαν στο γήπεδο. Μας ζητούσαν σημαίες της ΑΕΚ, μας έσφιγγαν τα χέρια, έκλαιγαν, μας έλεγαν ότι έγιναν οπαδοί της ΑΕΚ», είπε αρχικά και συνέχισε: «Σίγουρα η ΑΕΚ έδωσε την ψυχή της, ένωσε τους χτύπους της καρδιάς της με τους δοκιμαζόμενους φίλους μας Γιουγκοσλάβους. Ηταν ό,τι καλύτερο μπορούσαμε να κάνουμε».
Η αξέχαστη υποδοχή
Κόντευε μεσημέρι της 7ης Απριλίου στο Βελιγράδι όταν έφτανε η αποστολή της ΑΕΚ εκείνη ην ημέρα. Αρκετός κόσμος ήταν έξω εκείνη την ώρα και μόλις αντίκρισε τα πούλμαν με την ομάδα της Ενωσης, αλλά και τους συνοδούς, ξέσπασε σε συνθήματα. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, έγινε η πρώτη υποδοχή της ελληνικής αποστολής από τις τοπικές σερβικές αρχές. Και οι Γιουγκοσλάβοι υποδέχθηκαν τους Ελληνες με τον παραδοσιακό τρόπο, προσφέροντας ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Ενάμισι χιλιόμετρο έξω από το Νόβισαντ, αρκετός κόσμος περίμενε τα πούλμαν. Κρατούσαν ελληνικές σημαίες και πανό που έγραφαν «Σταματήστε τον πόλεμο» και «Ο γιος μου ρωτάει γιατί».
Διαβάστε τι δήλωσαν στο aek365.gr ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης και ο δήμαρχος Βύρωνα, Νίκος Χαρδαλιάς
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης μιλά στο aek365.gr για το ταξίδι στο Βελιγράδι το 1999 - «Σημαντικότερο και από τίτλους» συμπληρώνει ο Δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Χαρδαλιάς
Ηταν σε ένα από τα πούλμαν που μπήκαν στο εμπόλεμο Βελιγράδι τον Μάιο του 1999 εκπροσωπώντας την ΑΕΚ και την Ελλάδα σε ένα συμβολικό ταξίδι. Ο δημοσιογράφος Γιώργος Κογκαλίδης μίλησε στο aek365.gr για την μοναδική εμπειρία του και περιγράφει συγκλονιστικές εικόνες από εκείνο το ταξίδι που δεν μπορεί κανείς να ξεχάσει...
«Ένα σταθερό δόγμα είναι πως υπάρχουν δύο πράγματα στον πλανήτη: Γεγονότα και ερμηνείες. Γεγονός είναι ότι συμμετείχα σε αυτή την αποστολή. Ερμηνεία (δική μου) είναι πως αυτή ήταν η σημαντικότερη από τις πολλές που έχω κάνει ως δημοσιογράφος. Δεν ήμουν ρεπόρτερ ΑΕΚ. Είχα ασχοληθεί παλιότερα, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '80 με το ποδοσφαιρικό τμήμα της Ένωσης (επί Γιδόπουλου), αλλά δεν ήταν αυτός ο λόγος που δήλωσα συμμετοχή. Φανατικός υπέρμαχος της ειρήνης, με παρουσία σε φιλειρηνικά κινήματα της εποχής, βρήκα τον τρόπο -μέσω της πρωτοβουλίας των ανθρώπων της ΑΕΚ- να εκφράσω την αντίθεσή μου στους μακελάρηδες, στους σερίφηδες του πλανήτη.
Το ταξίδι ήταν εξ ορισμού περιπετειώδες. Άλλωστε... ήμασταν η πρώτη ομάδα που έσπαγε το εμπάργκο, με τον πόλεμο να μην έχει τελειώσει, με τα κρατικά κτίρια στο Βελιγράδι βομβαρδισμένα. Ένα ταξίδι χωρίς ανέσεις, χωρίς εγγυήσεις, αλλά με πολύ έντονο πάθος. Πάθος για την ειρήνη, πάθος για να δείξουμε στον κόσμο ότι ο ήχος της φωνής είναι πιο δυνατός από τον ήχο της σειρήνας, τον ήχο των εκρήξεων. Αν για μας ήταν μια φορά δύσκολο, φαντάζομαι πως για τους Σέρβους ήταν ακόμα πιο μεγάλη αποκοτιά να μαζευτούν όλοι μαζί σε ένα γήπεδο. Στόχος! Όλοι, όμως, θέλαμε να γίνουμε "στόχοι". Οι Σέρβοι είχαν τη μαγκιά (άλλη λέξη ήθελα να χρησιμοποιήσω, αλλά...) να βγαίνουν στις γέφυρες και τους δρόμους, με σφυρίχτρες, δημιουργώντας ανθρώπινη ασπίδα, για να εμποδίσουν τους βομβαρδισμούς.
Εμείς θέλαμε να προμηθευτούμε τον στόχο, που ήταν ό,τι πιο σημαντικό μπορούσαμε να φορέσουμε. Όχι αγορασμένο από πλανόδιο στο Μοναστηράκι, αλλά από την καρδιά του πολέμου. Θέλαμε να μπούμε στον "στόχο", να δείξουμε πως δεν φοβόμαστε τους τσαμπουκάδες των Αμερικανών. Στο εξ ορισμού δύσκολο ταξίδι ήρθαν να προστεθούν μικρο-εμπόδια, όπως το ότι χάλασε το πούλμαν, ότι καθυστερήσαμε στα σύνορα, αλλά τι να του κάνει το κρύο του παγωμένου; Εμείς και με τα πόδια αν χρειάζονταν θα φτάναμε στον προορισμό μας. Τίποτα δεν μπορούσε να μας σταματήσει...
Έχω ζήσει στο Παρίσι, στη Ρώμη, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στο Βερολίνα κατακτήσεις του κορυφαίου ευρωπαϊκού τροπαίου (είτε μιλάμε για κύπελλο πρωταθλητριών, είτε για Ευρωλίγκα, με τις όποιες παραλλαγές του). Το ίδιο έζησα και στη Βαρσοβία με το Μαρούσι. Επιτυχίες με την Εθνική, με μεγαλύτερη αυτή του 1987 (αξέχαστη πάντα η πρώτη φορά), αλλά και παρουσίες σε συνεχόμενα φάιναλ φορ (1993 ΣΕΦ, 1994 Τελ Αβίβ, 1995 Σαραγόσα, 1996 Παρίσι, 1997 Ρώμη, 1998 Βαρκελών, 1999 Μόναχο, 2000 Θεσσαλονίκη, 2007 ΟΑΚΑ, 2009 Βερολίνο). Ετοιμάζω τις βαλίτσες μου για το Παρίσι, συμμετείχα ενεργά στους Ολυμπιακούς Αγώνες και μια σειρά από σημαντικές δημοσιογραφικές δουλειές, με κέντρο βάρους το μπάσκετ.
Αν μπορούσε κανείς, δημοσιογραφική αδεία, να προσθέσει το ένα με το άλλο, στο σύνολό τους δεν έφταναν την εμπειρία, το συναίσθημα, τις εικόνες, που έζησα σε ένα ταξίδι ωρών (το... ωφέλιμο, όχι τη διανυκτέρευση στη Βουδαπέστη και το παραμυθένιο δείπνο σε μια άλλη εποχή) από τα σύνορα μέχρι το γήπεδο των Παρτιζάνων. Για άλλη μια φορά, λοιπόν, ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ΑΕΚ που μου έδωσε την ευκαιρία για τη μεγαλύτερη δημοσιογραφική μου εμπειρία».
Για το ταξίδι της ΑΕΚ στο Βελιγράδι μίλησε και ο Δήμαρχος Βύρωνα Νίκος Χαρδαλιάς που ήταν στην λίστα αυτών που θα ταξίδευαν στην Σερβία, αλλά τελευταία στιγμή δεν κατάφερε να μπει στο αεροπλάνο και έμεινε πίσω. Ωστόσο, μιλά στο aek365.gr για την σημασία εκείνου του ταξιδιού και το τι πρέσβευσε η ΑΕΚ εκείνες τις ημέρες...
«Είμαι ο τελευταίος που δικαιούμαι να μιλήσω γι' αυτό το ταξίδι. Βλέπετε, είχα κανονίσει κι εγώ να συμμετέχω στην αποστολή, αλλά τελευταία στιγμή κάτι στράβωσε και παρότι ήθελα όσο τίποτ' άλλο, δεν κατάφερα να βρεθώ μαζί με τους παίκτες της ΑΕΚ και τους υπόλοιπους φίλαθλους και φίλους της Ειρήνης στο Βελιγράδι. Αυτό που θα ήθελα να σημειώσω, είναι το μεγαλείο του αθλητισμού, έτσι όπως εκφράστηκε από την πρωτοβουλία των ανθρώπων της ΑΕΚ. Μια ομάδα, από μια μικρή χώρα του πλανήτη, "έσπασε" το εμπάργκο κι έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα σε όλα τα μήκη και πλάτη. Μήνυμα ειρήνης, μήνυμα χαράς, το ακριβώς αντίθετο μήνυμα από αυτό που έστελναν οι "έξυπνες" βόμβες, η τρομοκρατία, ο πόλεμος.
Δεν έχει σημασία να ανατρέξει κανείς στο παρελθόν, για να αναζητήσει τα αίτια του κακού. Κανένας πόλεμος δεν μπορεί να είναι δικαιολογημένος. Όλοι έχουμε ευθύνη να μπορούμε να λύνουμε τις διαφορές μας με ειρηνικό τρόπο, χωρίς να καταστρέφουμε ζωές. Κι η ΑΕΚ, με αυτή τη μεγαλειώδη αποστολή στο Βελιγράδι, έδειξε πως μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρκεί να υπάρχει βούληση. Είναι γνωστά σε όλους τα φιλο-ενωσίτικα αισθήματά μου. Ποτέ δεν τα έκρυψα. Με εκδηλώσεις σαν αυτή, που έγινε 11 χρόνια πριν, όλοι εμείς νιώθουμε περήφανοι όχι για την επιλογή μας, αλλά για την ομάδα μας. Γιατί τελικά κάτι τέτοιες στιγμές είναι σημαντικότερες από πρωταθλήματα και κύπελλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου